Στην άδεια Αθήνα

Είναι κανείς εδώ ? (είναι κανείς εδώ ? είναι κανείς εδώ ? είναι κανείς εδ ντόϊνκγ ) η τελευταία συλλαβή χτύπησε πάνω στο κούτελο ενός περαστικού κάπου στο Σύνταγμα
Μέχρι εκεί έφτασε ο αντίλαλος της φωνής μου στην άδεια Αθήνα
Ανέβηκα στην ταράτσα για να φωνάξω ,για μια στιγμή φοβήθηκα πως έχω ξυπνήσει σε μια ταινία τρόμου από αυτές που ο ήρωας της ιστορίας ξυπνά σε μια πόλη φαντασμάτων ερειπωμένη
Βέβαια στις ταινίες συνήθως οι άδειες πόλεις έχουν αφήσει πίσω τους αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα και εικόνες καταστροφής ,στην δική μου περίπτωση η "ταινία" είχε αφήσει θέσεις παρκαρίσματος άφθονες
Βέβαια η χαρά δεν κρατά πολύ μιας και οι μέρες της "αφθονίας" του παρκαρίσματος μας είναι μετρημένες
Πόσο έμεινε ακόμα ? μία ? δύο εβδομάδες ? το πολύ σου λέω εγώ την μεθεπόμενη Δευτέρα δεν θα βρίσκεις να παρκάρεις ούτε σε πεζοδρόμιο
Δε μπορώ να πω όμως ...... η άδεια Αθήνα μου αρέσει ,έχει κάτι το μαγικό .Νομίζω πως τα αυτοκίνητα είναι αυτά που ασχημαίνουν τελικά αυτή τη πόλη και όχι το ότι δεν έχει πράσινο
Ποιός είπε ότι δεν έχει πράσινο ? Εχεις πάει ποτέ στου Φιλοπάππου να δεις ? ΖΟΥΓΚΛΑ οι τσουκνίδες
Θα μου πεις ...... τσουκνίδες ,ναι ,τσουκνίδες ? τσουκνίδες ,αλλά ? "ΠΡΑΣΙΝΟ"
Καλά για τον Λυκαβητό δεν το συζητώ ,έχω να ανέβω από τότε που τραγουδούσε ο Ρακιντζής με την Σοφία Αρβανίτη καλή τους ώρα όπου είναι τα παιδιά ,που μαζί δεν είναι ,αλλά όπου είναι εμπάση περιπτώση δεν είμαι και κουτσομπόλης
Μισή ώρα κάθησα φίλοι μου στην ταράτσα ,όρθιος ,προσοχή ! σε στάση προσευχής !
Μόνο κάτι περιστέρια γκρίζα μεταλλαγμένα μου αποσπούσαν την προσοχή που και που
Στην άδεια Αθήνα έχεις όλο το χρόνο να σκεφτείς και όλο το χρόνο να κάνεις πράγματα ....να ....σαν κι αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή :)